Backstage blog

De meeste dromen zijn bedrog, maar deze niet

Nicoletta maakt haar musicaldebuut met Petticoat. En ze vindt het – terecht – fantastisch, de weg naar de voorstellingen toe. En wij haar: wat een spirit heeft ze!  Wat begon met een droom, wordt nu werkelijkheid. Als tiener droomde ik ervan om op toneel te staan. Toneelschool? Nee dat is niks, een vak leren hoorde ik overal om me heen. Ik heb nooit de stap durven nemen bij verenigingen. Mijn man en ik gaan altijd bij vrienden kijken als ze op het podium staan te stralen. Geweldig. Kan ik dat ook? Nee, zei een klein stemmetje. Totdat ik afgelopen jaar…
Lees verder

Lieve Pattie

Kirby legt al bijna een jaar haar volledige ziel en zaligheid in haar rol: Pattie Jagersma. Het vergt veel om zo’n sterke vrouwelijke hoofdrol neer te zetten. Kirby vertelt.  Lieve Pattie, Het is bijna zo ver… Over een week sta je daar op het podium van de Schouwburg Het Park. We zijn na alle repetitie maanden dikke vriendinnen. Ik ken je vanbinnen en buiten, maar dat ging niet vanzelf. Daar was tijd, sturing, lef, enthousiasme, discipline, inspanning en ontspanning voor nodig! Het was een intense tijd. Moed i.p.v. moet Voor de audities had ik al een klik met je. Maar…
Lees verder

Musicalnewbie vertelt

Sandra speelt dit jaar voor het eerst mee met een musical van Westend. Niet dat ze helemaal onbekend was met de vereniging. Haar zoontje Tiga speelde vorig jaar kleine Ciske! Hoe is het voor haar om nu echt zelf mee te spelen? Sandra vertelt. Dit is het eerste jaar dat ik meespeel met een musical. Het is zo gekomen omdat mijn zoontje Tiga Koppes vorig jaar kleine Ciske mocht spel in Ciske de Musical. Ik vond dat zo ontzettend leuk dat ik mij ook spontaan heb aangemeld. Ik zing al enige tijd in diverse bandjes en doe op dat gebied…
Lees verder

Repetitieweekend overleefd!

Daphne schittert in Petticoat als één van de Petticoats en is daarnaast hoofd van de PR commissie. Eén van de leukste momenten in haar musicaljaar? Het repetitieweekend natuurlijk! Trillend op mijn benen zwaai ik Joyce en Chantal uit, die met me meegereden zijn vanuit Egmond. Met verlangende ogen lonk ik naar de bank. Ik doe de deur dicht en stort onmiddellijk ter aarde. Nou ja, ter bank. Ik heb het repetitieweekend weer overleefd. Thank god. Nu klinkt het alsof het jaarlijkse repetitieweekend een ramp is. Maar dat is het absoluut niet! Elk jaar in september duikt Westend onder in Egmond.
Lees verder